Uwielbiam śpiewać- lubię to, kocham to, to jest moja pasja. Uwielbiam też angielski, zatem anglojęzyczne piosenki są dla mnie jak najbardziej wskazane. Uwielbiam Adele, która od niedawna jest na polskim rynku poważaną artystką, a już zabłysnęła swoim doskonałym, lekko chrypliwym głosem. Śpiewam gdy jedynie mogę- w szkole, ponieważ chodzę na szkolny chór; w domu, pod prysznicem; w każdej wolnej chwili, tak w jaki sposób mówiłam przedtem tylko i tylko dlatego, że lubię to, ponieważ nie wiąże z tym swoje przyszłości. Owszem byłoby to przyjemne, ale ja bardzo się stresuję przed występami publicznymi, nie tylko wokalnymi, ale każdymi- po prostu kobiety i mężczyźni obserwujący właściwie każdy mój ruch są dla mnie w jaki sposób drapieżcy czyhający tylko na to, żeby jakoś mnie skomentować, aby mi dopiec, żebym poczuła się źle.
Dlatego tez śpiewam i piszę własne piosenki w domu, a śpiewam w chórze ( nie śpiewam partii solowych)tylko i jedynie dlatego publicznie, ponieważ nie słychać indywidualnie mojego głosu- nie stresuje się wówczas tak bardzo, słychać mnie, ale nie jestem priorytetową atrakcją rozwścieczonego tłumu- jestem częścią całości. Uwielbiam artystyczne zajęcia dlatego również chodzę na kółko teatralne w szkole i pisze własne wiersze. Wiem to dziwne w dziej szych czasach, zajmować się poezją, gdy dużo osób jej szczerze unika i nie rozumie, niemniej jednak dla mnie jest to uwolnienie duszy i stresu dnia zwyczajnego i tak jak poprzednio, robię to, ponieważ lubię to. I nie istotne w jaki sposób jest mi źle, w jaki sposób sytuacja mnie przygniata i w jaki sposób czuję się pusta i odosobniona, bez wyrazu i bez siły, muzyka, śpiew i poezja w każdej sytuacji mi pomagają. Uwielbiam piosenki z wyrazistą puentą, z silnym de facto treścią. Uwielbiam śpiewać o jakimś przesłaniu, czuć siłę, gdy przekazuje jakiś sens. Gdy wiem o czym mówię i znam wartość osobistych przekonań. To w tym momencie to daje mi siłę aby stawiać czoła coraz to nowym wyzwaniom, by nie poddawać się na półmetku, ażeby brnąć dalej.
Kocham wszystkie sporty! Uwielbiam to uczucie, kiedy wygrywam z jakimś rywalem, lubię ból mięśni po udanym treningu, intensywne zakwasy, a po nich relaksujący masaż. Lubię atmosferę na boisku, posiada stadionie i na trybunach- to kiedy kibicie Cię dopingują, wierzą w Ciebie, wolą wygranej dokładnie tak samo w jaki sposób ty, dają Wszyscy ludzie siłę, byś się nie poddawał. Uwielbiam to, kiedy wiem, że proste krzyki i słowa mogą dać mi niewyobrażalną siłę. Gdy jestem zmęczona i słaba wstaję, otrzepuję się z kurzu, nie zważam na swoje rany, zranienia- biegnę dalej, jakby od wygrania meczu zależało moje życie. Ten dreszczyk emocji, kiedy przegrywamy jednym punktem na trzydzieści sekund przed końcem- kiedy posiadamy szanse, niemniej jednak nie wiadomo czy nam się uda i tylko nasza determinacja ma możliwość pomóc nam wygrać. Lubię też przegrywać. Przegrana uczy mnie pokory do życia, wiem, że nie jestem cudotwórcą i nie w każdej chwili się udaję, wówczas najbardziej pragnę się doskonalić, wtedy mam najwięcej siły do intensywnego treningu. To wówczas w chwili obecnej pojawia się we mnie ta siła- zapominam o wszystkim- kolejny mecz jest dla mnie nową kartą, nowym wyzwaniem, do którego musze się godnie przygotować! Zapewne zastanawiacie się co mnie tak nakręca, co powoduje, że uwielbiam to, co robię i jaki jest mój ulubiony sport. Otóż jest nim piłka ręczna. Zastanawiacie się pewnie, dlaczego zwykła dziewczyna uwielbia tak brutalny sport. Odpowiedź jest w pytaniu- ponieważ ten sport jest brutalny. Można się wyżyć. Można wiedzieć, że rodzina- twoja drużyna są z tobą. To aktualnie w tym sporcie najważniejsza jest współpraca. Jeśli jeden obrońca nie pomoże drugiemu, nie posunie się w jego stronę to zawodnik przedrze się przez obronę i cała drużyna dostanie po dupie, bo prawdopodobnie wpadnie bramka. Więc zawodnicy muszą sobie pomagać, ale również wykazywać indywidualność. TO aktualnie umiejętność doskonałego balansu.